Onze nieuwsberichten

2025-02-20

Aventuras en Honduras /2

12.02.2025

Twee dagen verder en weer zoveel indrukken. We hebben ook een privé-school bezocht die mede is opgericht door een oom en tante van Ruth. Hier ziet alles er verzorgd uit, mooie gebouwen, tuin verzorgd, soort café annex kantine, kinderen in kleurige uniformen. Dit gun je alle kinderen. Maar helaas hier in Honduras gaat dat anders.

Onderwijs is gratis. Dit betekent niet meer dan dat de regering het salaris van de leerkrachten betaalt. Dit is ca. €600-1200 per maand. Dat is dan ook het enige.  Hiervan betalen de leerkrachten alles maar dan ook alles wat nodig is in de klas (onderhoud gebouwen, meubilair, lesboeken, schrijfmateriaal, wereldkaarten, lesplaten, vervangende schriften, potloden etc. etc. etc.), plus alle activiteiten die ze willen organiseren, zoals muziek, cultuur, moederdag, verjaardagen. Voor de schoollunches levert de regering wel rijst, bonen en mais. Om het eenzijdige dieet wat aan te vullen ruilen ze soms pasta met ouders en kopen regelmatig zelf vlees. De betrokkenheid bij hun leerlingen is enorm groot.

Zondag hadden we een ‘vrije dag’. We wilden naar Trujillo aan de kust maar de wegen zijn nog steeds onbegaanbaar. Gelukkig hadden we de ochtend al nodig om extra schoolmateriaal in te kopen, de dame van de winkel was speciaal voor ons aanwezig. Voor Ruth gaat alles op zondag gewoon door met spullen checken, bijbestellen en afspraken maken. ’s Middags met de auto naar bananenplantages. Helaas was er zondag geen te bezoeken. Wel zagen we dat door de overstromingen diverse plantages gehalveerd zijn. Geen bananen, geen werk. Geen werk, geen inkomen. Het leven is hier kneiterhard. Op de terugweg nog een oma met twee kleinkinderen bezocht. De moeder is twee jaar terug overleden. En vader? Oma zorgt dus voor de kinderen zo goed en zo kwaad het kan. Ze heeft een klein huisje. Geen bedden maar hangmatten. We nemen de jongens de maat voor uniformen en schoenen. Gaan we morgen brengen.

Om toch een heel klein beetje buiten te kunnen zijn, tussen de buien door, lopen we na het eten met Don Antonio (vriend van de familie en leverancier van onze schoolspullen) naar een leuke bar. Biertje hebben we wel verdiend voor het vakantiegevoel.😉

Vanmorgen al vroeg op pad voor de 4km naar Tosca. Hier doen we met een gangetje van 10km per uur (gaten in de weg) een halfuur over. We worden door de kinderen ontvangen met een lied, ingestudeerd voor ons. Op het bord een welkomsttekst in het Nederlands! We vertellen weer waarom we hier zijn en de schoolspullen en rugzakken worden uitgedeeld. Een klein meisje geeft mij daarna een briefje van 10 lempiras (€0,40) als cadeau. Daar word je wel stil van. Na de lunch laten de leraressen me de aula’s (klaslokalen) zien. Natuurlijk heel basic, het gebouw moeten de leerkrachten zelf onderhouden en alle lesmateriaal in de klas moeten zelf ontwerpen, maken en ophangen. Het meubilair zo goed en zo kwaad wat er is. Een lerares fluistert mij in het oor dat ze dringend een extra aula nodig hebben. Of ik niet een millionair kan vinden? Zoek ik er gelijk een voor mezelf.😉 Een aula bouwen en inrichten met tafeltjes, stoeltjes en een schoolbord (whiteboard) kost ca. €16.000. Wie weet kunnen we kijken of we hier een project van kunnen maken?

Naast de school woont een jonge vrouw met 8 kinderen (8 vaders…), die hebben we even bezocht. Jongste kindje heeft koorts en zweren op de voetjes. Ruth heeft foto’s gemaakt om aan bevriende dokter te laten zien.

Van Magdaleno – onze contactpersoon op deze school, mocht ik even zijn fiets lenen. Dus even een stukje…. Dit mis ik wel hier; we zijn binnen of zitten in de auto.  Nog een extra keer heen en weer voor nabestelling schoolmateriaal en dan is het al 18:00 en donker als we teruggaan naar huis. En de gaten in het wegdek lijken elke dag wel dieper te worden. 🫣 De auto houdt het gelukkig nog steeds.

Jullie zien, wij vermaken ons hier prima. Er komt vast nog een vervolg.

Hartelijke groet,
Ruth en Anja