Onze nieuwsberichten

2025-02-21

Aventuras en Honduras /3

21.02.2025

Lieve allemaal,

We zijn druk geweest, nauwelijks tijd om aantekeningen te maken. Eén ding was ik nog vergeten te vertellen en houdt ons erg bezig: Op de middelbare school in één van de dorpen hebben wij het computerlokaal gezien van de opleiding informatica. Hier staat wel een aantal oud model computers, maar slechts 3 ervan doen het ook. Deze 3 gebruiken ze voor 15 leerlingen, dus steeds vijf achter één scherm. En thuis hebben deze kinderen natuurlijk geen computer of smartphone. We willen als we terug zijn eens kijken of hier ergens een mouw aan te passen is. In Nederland barsten we van de tweedehands computers, maar versturen naar Honduras is veel te kostbaar en de stekkers passen niet.

Afgelopen week hebben we twee scholen bezocht waar op initiatief van Ruth met een tandarts, een arts en enkele verpleegsters voorlichting wordt gegeven over gezondheid. Op de eerste school begonnen we de morgen toevallig in een  klas waar net Spaanse taal werd onderwezen. Meteen werd voor mij een stoel met tafeltje bijgeschoven en kon ik mee doen. Zesde klasniveau bleek meteen al te hoog gegrepen voor mij natuurlijk. Maar plezier hadden we wel.

Inmiddels waren de verpleegsters, de dokter en de tandarts gearriveerd en konden we beginnen. Ruth registreerde als perfecte assistente alle kinderen voor ze door gingen naar de tandarts. De tandarts gaf alle kinderen een fluorbehandeling en gaf ze 10 fluortabletten mee. Plus de tandpasta en tandenborstel van ons. Van de kinderen die koorts hadden werd bloed afgenomen voor onderzoek door lab op malaria e.d. De kleinere kinderen kregen hun inenting voor kinderziekten. Ouders en kinderen die niet fit waren werden door de dokter onderzocht. Diverse medicijnen waren direct beschikbaar. Het hele medische team doet dit werk vrijwillig. Allemaal zijn ze erg betrokken en willen zo goed mogelijk de gezondheid van de kinderen kunnen monitoren.

Ruth heeft een aanvraag gekregen van het - ons al bekende - instituut voor middelbaar en beroepsonderwijs “Instituto de 19 Diciembre”. Zij vragen ons of het mogelijk is om in samenwerking met ons materialen en kleding aan te schaffen. Voor Ruth alleen maar fijn als dit direct door de school zelf geregeld wordt, want alle werk met bezoeken, bestellen, bezorgen, nabestellen en nabezorgen is voor Ruth meer dan dagwerk deze weken.  Dus wij hebben ze nog even een bezoek gebracht. Ze vertellen ook dat de hete zomer en de overstromingen de wegen lange tijd onbegaanbaar maken waardoor leerlingen alleen nog met de bus naar school kunnen, maar dat is voor de meesten onbetaalbaar. Afgesproken dat zij ons een exact overzicht geven van alles wat de armste leerlingen nodig hebben. Na ons akkoord en aanschaf sturen zij ons dan factuur, foto’s en specificatie.

Vrijdag vertrekken we al om 06:30 om via de mooie oost-route - door de bergen - terug te rijden naar Tegucigalpa. De omgeving is echt prachtig, groene bergen, bomen, nauwelijks bebouwing. Hoe dichter we bij de hoofdstad komen, hoe drukker het wordt. Meer bedrijven en winkels, mooiere huizen en ‘ganaderos’ – grote veebedrijven. Om 17:00 bereiken we de stad; het is spitsuur. Om 19:00 uur zijn we er dan eindelijk. Even is er nog tijd voor Ruth om samen te zijn met familie en een paar oude vrienden. In het weekend bezoeken we nog een paar dorpen, zoals Valle de Angeles, San Buenaventura en Ojojana. Mooi om wat van de oude bouwstijl te zien en even de benen te strekken.

Deze twee weken waren indrukwekkend in alle opzichten. Allereerst de energie, tijd en aandacht die Ruth besteedt aan de kinderen die een beetje zicht op een toekomst zo hard nodig hebben. De schrijnende levensomstandigheden in de dorpen. De leraressen op de scholen die met hun grote hart zoveel voor de kinderen over hebben. De kinderen zelf, die in de klas aandachtig luisteren, netjes naast hun stoel gaan staan als ze iets moeten vertellen, met elkaar spelen op het schoolplein – een leven nog zonder mobieltjes. Aan de andere kant: in de stad de verkeersopstoppingen overal en de grote winkelcentra - ‘malls’ – waar van alles verkocht wordt wat een mens helemaal niet nodig heeft. Wat produceert onze westerse wereld toch een troep. Het knettert in mijn hoofd.

Overigens vroeg een vriendin mij of ze deze berichten mocht doorsturen. Natuurlijk, graag zelfs! Dat zou ik jullie allemaal willen vragen: Laat iedereen weten dat wij heel blij zouden zijn met nieuwe donateurs. Want echt, iedere euro die we mogen ontvangen besteden we aan de kinderen in Honduras. En het is zo belangrijk dat we ze kunnen blijven ondersteunen vanaf de eerste klas in het basisonderwijs tot aan de afronding van het middelbaar of beroepsonderwijs. Alleen zo kunnen ze ook echt de situatie in hun land verbeteren.

Dank voor jullie belangstelling in onze avonturen, en hartelijke groet, ook namens Ruth
Anja